Herken je dit?

• Je staat weer aan de vooravond van die keus. Het besef is er al even, maar eigenlijk wil je niet meer.  Moet je nou weer opzoek naar wat anders? Andere baan? Andere cursus? Andere opdracht of op zoek naar andere projecten? Je raakt het spuugzat om keer op keer vast te lopen op jouw capaciteiten die er gewoon niet tussen lijken te passen en juist jou het gevoel geven dat je er niet bij hoort. Keer op keer heb je geprobeerd je aan te passen. Een gedeelte van jezelf op te geven. Met het resultaat dat je je waardeloos voelt. Je bent gewoon ‘Numb’.

• Je doet het niet meer. Je gelooft het niet meer. Voor jezelf uitkomen door jezelf te zijn en te laten horen bij anderen. Je word dan juist niet gewaardeerd. Je bent de strijd echt wel aangegaan en hebt geknokt met je wereld, maar je bent er te vaak op afgerekend. Nu kan je alleen nog maar met jezelf knokken omdat je niet meer jezelf kan zijn. Het kost je alles! Je energie, je relaties, je geluk, je gezondheid; burn-out/bore-out/mentale disbalans/migraines, je kent ze. Het kost je teveel. Het kost je jezelf.

• Gatver. Je wekker gaat, je staat op en je voelt het direct. Je voelt het juist niet meer, je lijkt wel depressief. Het wordt weer zo’n dag, waarin je je dingetje doet en de dag afdraait. Voor iedereen goed presteert, maar wat jou niks doet. Het geeft je geen voldoening meer, geen energie. Het lijkt je juist veel energie te kosten, omdat je niet jezelf kan zijn. Niet kan leven zoals je verlangt. Natuurlijk heb je het goed voor elkaar; getrouwd, baan, kinderen, sociale activiteiten volgens de norm. Het lijkt erop dat je je leven op de rit hebt. Echter heb je jezelf aangeleerd je zo enorm aan te passen, dat het je alleen maar leegtrekt en nergens meer voldoening geeft. Je verlangt naar jezelf kunnen zijn en vol voluit kunnen leven. Maar dat kan niet met wie jij bent.

Je raakt dit geknok met jezelf zat. En als er niks verandert is het enige wat je bereikt dat je keer op keer tegen diezelfde muur aanlopen waarin je zo extreem gefrustreerd raakt omdat je niet gewoon jezelf kan zijn. Je hebt zoveel zoektochten ondertussen gehad, dat je het niet meer weet, en waardoor je het begint op te geven. Wat inhoudt dat je op een of andere manier het leven moet gaan accepteren zoals het nu is.

Je voelt je stik ongelukkig bij het idee dat je er alleen tussen past als je maar doet als de rest wat voor jou niks voorstelt. Het voelt als een ware nachtmerrie als dit het is…

Wat moet je nou doen? Als je toegeeft verloochen je jezelf en zal je je moeten blijven aanpassen omdat je niet ‘gewoon’ bent, maar blijven vastlopen en afgerekend worden op jezelf willen en kunnen zijn gaat ook niet meer.